To pytanie pojawia się bardzo często ponieważ odpowiedź na nie wcale nie jest łatwa i oczywista. Problem tkwi we wzajemnym uzupełnianiu się tych metod. Tam gdzie zaczynają się ograniczenia jednej z nich, na ratunek przychodzi nam druga. Niestety nie da się określić która z metod jest lepsza w całokształcie, natomiast da się przypisać ich zastosowanie do konkretnych produktów.
Świetnie sprawdza się przy wizualizacji mebli o skomplikowanym kształcie (piki, zagniecenia). Niestety jest to mało elastyczna metoda ponieważ wykonane zdjęcie dyktuje nam warunki oświetleniowe aranżacji oraz jej kadr.
Ta technika najczęściej stosowana jest do mebli twardych (meblościanki, drewniane łóżka) oraz prostych i gładkich mebli tapicerowanych. Dużą zaletą tej metody jest możliwość edycji wszystkich jej elementów, co pozwala dowolnie kształtować przestrzeń, światło oraz zmieniać ujęcia.
ZALETY:
-Prezentowanie mebli jeszcze nie wyprodukowanych (projekt na podstawie instrukcji)
-Możliwość zmiany tkaniny, koloru czy wybarwienia drewna
-Kształtowanie sceny, oświetlenia i kadru według własnych upodobań
-Łatwy i szybki proces tworzenia wizualizacji (bez udziału fotografa, ustawiania mebla dla uzyskania dobrego światła)
WADY:
-Ograniczenia w modelowaniu naturalnych zagnieceń mebli np. meble pikowane, miękkie poduszki.
-Materiał i produkt możliwie najbardziej zbliżony do oryginały, nigdy nie będzie jego wierną kopią
Jak można zauważyć nie ma jednej uniwersalnej metody prezentowania produktów meblowych. Ważny jest kompromis, oraz to aby nie upierać się koniecznie przy jednej technice wizualizacji, kiedy lepszym wyborem jest druga. Poniżej znajdą Państwo orientacyjne wyceny wizualizacji w zależności od sposoby wykonania.